De humist

Als ik een cursus volg, en ’t is interessant, dan ben ik content. Dan is die cursus geslaagd en zal je mij niet horen klagen.

Als ik tijdens een cursus onderweg een aha-erlebnis ervaar, dan maakt mij dat gelukkig. Dan weet ik dat ik iets heb bijgeleerd dat ik (waarschijnlijk) niet zal vergeten. Als er meerdere aha-erlebnissen zijn, dan zit ik op wolkjes.

Ik zit nu op wolkjes.

Half augustus kwamen we met de Gentse permies samen om kennis te maken en plannen te smeden. We besloten toen om elkaar regelmatig ’s terug te zien (viertal keer per jaar), en onze kennis te vergroten. Onze eerste activiteit is zopas afgelopen. De Nederlander Marc Siepman van Gevoel voor Humus noemt zich een humist en is tot Gent afgezakt om ons te vertellen hoe het staat met onze bodem, en ja, waarom permacultuur nodig is om die bodems ooit weer goed te krijgen.

Naast het feit dat de cursus zelf een schot in de roos bleek, was dit weekend ook een hoogst aangename terugblik op die heerlijke zeven maanden van mijn tijdskrediet. We zaten in tgroenselof en er waren een heleboel bekenden. Enkele medecursisten van mijn PDC in ’t Voedselbos, de bezielers van Far Field, Greet en enkele van haar PDC medecursisten, Frank van Yggdrasil, Lode – een goede vriend, en uiteraard ook enkele nieuwe mensen.

Marc stak van wal met een stevige tweet van Rebecca Hosking:

Landbouw is het doodmaken van iets wat wil leven en het in leven proberen houden van wat wil sterven.

Wat je daar ook moge van denken, de toon was in elk geval meteen gezet. Marc lichtte toe wat voor vreselijke dingen kunstmest doet in de bodem en we kregen te horen hoe ontzettend veel plaaginsecten, onkruidsoorten en plantenziekten al resistent geworden zijn tegen hun respectievelijke pesticiden.

Hij bracht ons slecht nieuws over voortschrijdende verwoestijning wereldwijd en de dalende kwaliteit van onze groenten en ons fruit. De ooit zo geroemde spinazie blijkt niet veel meer waard op dat vlak.

Maar hij liet ons ook kennismaken met de schoonheid en de complexiteit van het leven in de bodem, en hoe dat allemaal vernuft met elkaar verbonden is via het bodemvoedselweb. Dat er meer dan 2 ton bacteriën in een hectare grond krioelen, en dat in ons lijf tien keer meer bacteriecellen zitten dan lichaamseigen cellen. Huh… Dat er algemeen genomen veel meer goede bacteriën, schimmels en aaltjes bestaan dan ziektemakers, en als we de ziektemakers doden, we natuurlijk ook al die goeikes om zeep helpen.

Dat we ook om die reden maar beter niet ploegen of spitten.

We leerden waarom en hoe je het giftige rottingsproces tot drijfmest kan omzetten in een rijpingsproces tot goeie mest.  Wat je moet doen om goede compost te verkrijgen. En dat je niet teveel kalium (jawel, de K uit de NPK kunstmest) moet geven aan je planten, want dat ze dan een magnesiumtekort kunnen krijgen. Met andere woorden, niet alleen mensen, maar ook planten moeten evenwichtige voeding krijgen. Hoe je dat kan zien wanneer dat niet het geval is via symptomen aan de plant, maar ook dank zij de aanwezigheid van indicatorplanten.

Marc toonde ons hoe je compostthee moet maken en waar dat goed voor is. En we kwamen te weten waarom het voor de bodem belangrijk is om de hoeveelheid (de ons zo welbekende) éénjarigen beter in verhouding te brengen met overblijvende gewassen.

Uiteraard vertelde Marc nog veel meer, en als je dat allemaal wilt weten, dan moet je zelf ook maar een cursus met hem organiseren. Hij doet het gratis (terugbetaling reiskosten) en heeft niet meer nodig dan een beamer + scherm, enthousiast publiek en warm logement. Over het hoe en waarom vind je hier meer informatie.

Binnenkort verschijnt ook een boek dat Marc vertaald heeft en bewerkt zodat het beter van toepassing is voor Nederland/Vlaanderen. Het boek heet Teaming with microbes en is geschreven door Jeff Lowensfels. Via deze link vind je een recensie.

Op naar de volgende activiteit met de Gentenaars! Als je interesse hebt, volg dan zeker deze blog 😉 !